Cymatyka: wpływ fal dźwiękowych na materię

Cymatyka to nauka o falach dźwiękowych i ich oddziaływaniu na substancje fizyczne. Zakłada że wszystko jest dźwiękiem, określoną wibracją i ta wibracja nadaje kształt wszelkim formom. Ten sam ton dźwiękowy tworzy zawsze ten sam kształt tworzony przez tzw. fale stojące.

Twórcą teorii cymatyki jest Ernst Chladni. Do głównych obszarów badań Chladniego należały badania zjawisk akustycznych, w tym doświadczenia z drgającymi strunami i płytami. Ustalił prędkość rozchodzenia się fal podłużnych w licznych metalach i drewnie, a także prędkość dźwięku w szeregu gazów.

W 1787 roku opublikował książkę Entdeckungen über die Theorie des Klanges ("Odkrycia w teorii dźwięku"). W książce tej, Chladni opisuje jak piasek rozsypany na powierzchni metalowej płyty układa się pod wpływem określonych częstotliwości dźwięku. Od jego nazwiska pochodzi nazwa odkrytego przezeń zjawiska zwanego figurami Chladniego. Regularne figury tworzone przez drobinki materiału stałego (np. piasek, sól lub opiłki korka), gromadzące się w węzłach fali stojącej na drgającej sprężystej płytce. Kształt i ilość obszarów węzłów i strzałek zależy od częstotliwości siły wymuszającej drgania i od częstości drgań własnych płytki. Podczas tych drgań drobinki materiału stałego znajdującego się na płycie zsypują się do pozycji linii węzłowych fali, tworząc figury Chladniego o niepowtarzalnych kształtach.

Figury Chladniego 

Źródło: http://www.nutao.pl/.

Figury Chladniego 

Źródło: Wikipedia.

Różnorodność figur uwarunkowana jest częstotliwością drgań blaszki, które uzyskujemy poprzez pocieranie blaszki smyczkiem w różnych punktach na krawędzi. Figury te powstaną tylko wtedy gdy wprawimy blaszkę w drgania o częstotliwości własnej oraz jej wielokrotnościach. Ważny jest również sposób przymocowania blaszki do statywu i sam jej kształt.

Doświadczenie Chladniego 

Źródło: http://www.nutao.pl/

Poprzez oddziaływanie dźwięku, materia zostaje powołana do życia. Powstają w ten sposób różne wzory, które znajdują analogię w świecie natury nawiązując do Świętej Geometrii.

Podsumowaniem badań w tej dziedzinie było dzieło Die Akustik (1802), wydane też w tłumaczeniu francuskim (1810) dzięki pieniądzom, które wyłożył Napoleon Bonaparte. 

W latach 60-tych XX wieku doświadczenia z dźwiękiem prowadził także urodzony w Szwajcarii w 1904 roku naukowiec Hans Jenny. Od czieciństwa cechowała go ogromna miłość do natury i muzyki. Mimo tego, że był świetnym klawiszowcem i kariera muzyczna wydawała się w jego przypadku nieunikniona, został jednak lekarzem. Po ukończeniu doktoratu wykładał nauki w szkole Rudolfa Steinera w Zurychu a po czterech latach otworzył własną praktykę lekarską w szwajcarskiej miejscowości Dornach.

Jego naturalistyczne podejście do pracy zaowocowało utworzeniem nowej nauki tzw. cymatyki oraz badaniem udziału dźwięku w tworzeniu wszechświata. Rejestrował on na taśmie filmowej oddziaływanie dźwięku na proszki i płyny. Zauważył że drgania dźwiękowe wytwarzały geometryczne kształty. Jego doświadczenia ukazywały podobieństwo wzorów tworzonych przez piasek pod wpływem drgań fali między innymi do struktury ludzkiego oka, komórki czy galaktyki.

Fotografie dźwięku w wodzie uzyskane w badaniach dr Jenny. 

Źródło: www.bibliotecapleyades.net za pozwoleniem www.cymaticsource.com.

Jenny był zwolennikiem idei, że cymatyka, którą definiował jako matrycę dźwięku pracującą w przyrodzie, jest niewidzialną siłą napędową, która może stworzyć wszystko od kształtu fal podobnych do gór do pasków na zebrze lub płatków kwiatów.

"Im bardziej ktoś bada te rzeczy, tym bardziej zdaje sobie sprawę, że dźwięk jest twórczą zasada. Musi być traktowany jako pierwotny. Nie możemy powiedzieć, na początku były liczby lub na początku była symetria, etc. Same w sobie nie są mocą twórczą. Ta moc tkwi w tonie, w dźwięku". - Hans Jenny

W doświadczeniach dr Hansa Jenny jedna z otrzymywanych form jest identyczna z "kręgiem zbożowym" znalezionym we Froxfield, wsi w hrabstwie Wiltshire, na granicy z Berkshire. Wiele osób zastanawia się, w jaki sposób są tworzone z "kręgi w zbożu i kto za nimi stoi. Jak widać, sposób jest prosty do wytłumaczenia - przy użyciu częstotliwości.

Źródło: Todo Esta Relacionado.

Kolejnym znawcą i badaczem tematu jest japoński naukowiec Masaru Emoto, któy w ciągu 12 lat pracy naukowej  udowodnił w swoich eksperymentach, że woda może magazynować informacje, uczucia i stany świadomości, a także że reaguje na nasze myśli i słowa, które następnie potrafi odzwierciedlić. Zależnie od tego, jakie wysyłano słowa podczas doświadczeń w kierunku kropli wody, jej kryształki po zamrożeniu ukształtowały się w zupełnie różne formy krystaliczne.

Masaru Emoto

Źródło: fernanda-familiar.com.

Masaru jako pierwszemu udało się doświadczalnie potwierdzić możliwość energetyzowania tzw. “materii nieożywionej” za pomocą naszych myśli. „Wszystko jest wibracją, energia jest wibracją. Czym jest wibracja? Wibracja jest życiem. Tak twierdzi japoński badacz.” To twierdzenie popiera powtarzalnymi doświadczeniami, związanymi ze sposobem krystalizacji próbek wody. Jest autorem m.in. „Woda – obraz energii życia, Tajemnice wody, Uzdrawiająca siła wody”

Zdaniem badacza woda reaguje na warunki środowiska, zanieczyszczenie, muzykę i modlitwę a także myśli i słowa które w niesamowity sposób wpływają na kształt kryształów. Wielkim osiągnięciem badacza jest to, że znalazł stosunkowo prosty sposób na wykazanie poprzez wizualizację, że woda magazynuje informacje. Wizualizację uzyskał poprzezzamrożenie próbki wody w temperaturze -5 stopni C. Tak skrystalizowaną wodę należy obejrzeć pod mikroskopem powiększającym co najmniej 400-krotnie.

Naukowiec twierdzi, że ludzkie emocje mają ogromny wpływ na wodę. Mają to potwierdzać sfotografowane pod mikroskopem kryształy wody. Rezultaty jego doświadczeń są zdumiewające, wręcz niewiarygodne. Próbki wody poddane wcześniej pozytywnym słowom czy myślom krystalizują zdecydowanie inaczej (piękne formy) od tych, które poddane zostały myśleniu negatywnemu (brzydkie).

Poniższe zdjęcia przedstwiają formę skrystalizowanej wody jako odpowiedź na określoną wibrację słowa. 

Harmonia

Źródło: Dr Masaru Emoto FB fanpage.

Kocham Cię

Źródło: Dr Masaru Emoto FB fanpage.

Współczucie

Źródło: Dr Masaru Emoto FB fanpage.

Zabiję cię

Źródło: Dr Masaru Emoto FB fanpage.

Alexander Lauterwasser jest jednym z wielkich kontynuatorów tradycji zapoczątkowanej przez Ernsta Chladniego. Od kilku lat jeździ po świecie dając koncerty pod tytułem "Światło - dźwięk - woda", na których pokazuje na żywo w jaki sposób dźwięk tworzy różne kształty w wodzie. Po prostu instaluje kamerę nad naczyniem z wodą i rzuca obraz na wielki ekran w sali koncertowej dzięki czemu każdy może obserwować na żywo to, co do tej pory badacz widział jedynie w swoim laboratorium.

Alexander Lauterwasser

Źródło: users.sch.gr.

Tu fragment jego przedstawienia i pracy. 

Z kolei Joel Steinheimer, współczesny fizyk francuski odkrył‚ że otaczające nas bezpośrednio pole energetyczne czyli aura wypeł‚nione jest zawieszonymi dźwiękami. Każda z cząstek składających się na jakiekolwiek zjawisko, charakteryzuje się wyjątkową częstotliwością. Odwrotnie proporcjonalną do jej masy atomowej. Owe “dźwiękowe” drgania funkcjonują w naszych strukturach molekularnych, w naszym kodzie życia DNA.

Wedle jego teorii odpowiednio dobrany dźwięk, który będziemy intonować lub słyszeć, jest w stanie zmienić nasz układ komórek i dalej nawet informacje zawarte w kodzie DNA. Zaobserwował również, że częstotliwość dźwięku a odpowiada wibracji elektronu (czytaj wibracji superstrun tworzących jego fizyczne wyobrażenie). 

Poniżej doświadczenie pokazujące wpływ dźwięku na zachowanie wody.

W listopadzie 2014 roku, muzyk z Nowej Zelandii, Nigel Stanford przedstawił serię eksperymentów ukazujących wpływ fal dźwiękowych na różne rodzaje materii. Teledysk w reżyserii Shahir Daud przedstawia Nigela przeprowadzającego eksperyment, w którym każdy dźwięk ze ścieżki obrazuje inna wizualizacja. Najciekawszym elementem tego projektu jest to, że muzyka do teledysku powstała na samym końcu, po przeprowadzeniu eksperymentów, jako ich połączenie. 

Poniżej rewelacyjny teledysk Nigela Stanforda. 

Nie tylko dzisiejsza nauka, doświadczenia czy fizyka kwantowa pokazują jak istotnym elementem tworzenia jest fala... Pracowali i odkrywali to naukowcy już dawno, począwszy od starożytnych matematyków, filozofów, poprzez samego Galileusza aż po dzisiejszych znanych fizyków i badaczy. Korzystajmy z tej wiedzy i załamujmy fale do jak najlepszego rezultatu...

Źródła: www.janmeinema.com, todoestarelacionado.wordpress.com, www.nutao.pl, www.bibliotecapleyades.net.